Ik begin ondertussen al een beetje in een vast ritme te komen. Vroeg opstaan, stage daarna na de winkel, koken en slapen. Althans zo verliepen mijn eerste paar stage dagen. De lange dagen op kantoor zitten zijn wat dat betreft best vermoeiend. Maar ik heb al van andere studenten gehoord dat we niet de enige zijn. We spreken dan ook regelmatig met Annemiek en Mandy af om omstebeurt bij elkaar te eten, wat erg gezellig is.

Ook zijn we deze week naar het Department of Home Affairs geweest om ons visum te verlengen. Het is maar goed dat ik mijn horloge vergeten was en ze daar geen klok hebben hangen. Wat een tempo hebben die mensen zeg! Alles gaat er op het dooie gemakje en als het vandaag niet komt dan morgen wel! Welja alsof ik uren de tijd heb en hier voor mijn lol sta! Gelukkig had ik een boekje meegenomen en kon ik wat gaan lezen waardoor de tijd iets sneller ging. Eindelijk waren we aan de beurt, papieren ingeleverd, betaald en toen werd ons medegedeeld dat we over twee weken mochten terug komen (Ik verheug me er nu al op). In de tussentijd zou de aanvraag bekeken en beoordeeld worden.

Op vrijdagavond zijn we samen met Mandy en Annemiek op stap geweest in Camps Bay. We hebben eerst weer genoten van een overheerlijke maaltijd in een visrestaurant om vervolgens het nachtleven in Camps te ondervinden. Het is hier echt zien en gezien worden, dat merk je aan de mensen die er komen en de sfeer die er hangt. We zijn in de Caprice begonnen om vervolgens na nog wat andere clubs in de zee?! te eindigen. Nouja Suus en Mandy zijn de zee ingesprongen. En dan te bedenken dat we aan de kant van de Altantische Oceaan zitten die hier echt super koud is door de stromingen van de zuidpool! Stelletje gekken. Op zaterdag moest iedereen dan ook even bijkomen van de vorige avond. Dit hebben we weer lekker op het strand gedaan. 's Avonds zijn we dichter bij huis gebleven en weer naar club Hemisphere gegaan. Deze club zit in het gebouw tegenover ons appartement. Super handig want je kunt gewoon je bed in rollen! De volgende dag stond een bezoekje aan Robbeneiland op het programma. Een excursie waar je wel even stil van wordt. Wat hebben de mensen hier vroeger toch veel meegemaakt, ongeloofelijk. Wat dat betreft ben ik zo blij dat ik hier en nu leef! Hier werd ik wel even stil van..

Ondertussen ben ik alweer in mijn vijfde week beland, wat betekent dat ik er al bijna een maand op heb zitten. De tijd vlieg hier!

Dinsdagavond zouden we bij Mandy en Annemiek gaan eten. Doet Suus d'r schoen aan, hoor ik nog geen minuut later een harde gil! Zit er blijkbaar een kakkerlak in haar schoen! Ieeeeeeeeeeeeew! Wat nu? Daar stonden we dan allebei op de gang te gillen terwijl dat beest ondertussen vrolijk door ons appartement wandelde. Een toevallige voorbijganger bleek onze held! Hij heeft ons van dat vieze beest verlost! Misschien dat we toch even wat van die insectenspray moeten gaan aanschaffen voor het geval onze held er de volgende keer niet is.

Vrijdags heeft Pieter onze stagebegeleider Suus en mij meegenomen naar een van de vele golfclubs in Kaapstad, de River Club. Hier hebben we op de driving range een aantal balletjes geslagen en vervolgens op het terras een lunch genuttigd. En dat allemaal tijdens werktijd, hoe relaxt! 's Avonds zijn we samen met Annemiek en Mandy bij het Waterfront gaan eten. We waren daar nog nooit 's avonds geweest en wilde het Waterfront graag in het donker zien. Het is er lekker druk en ziet er gezellig uit met al die lichtjes.

Susanne had voor de volgende dag een uitnodiging gehad voor een gratis duikles. Ik ben toen lekker de stad ingegaan. Heb heerlijk van de Afrikaanse cultuur genoten. Fijn door de straten gewandeld en wat winkels bekeken. 's Middags had ik met Annemiek afgesproken om naar het strand te gaan en voor de avond stond er weer een braai op de planning. Dit maal waren we uitgenodigd door Renate, een meisje dat ik tijdens het stappen heb leren kennen. Het was een heel gezellige avond waar we weer veel nieuwe mensen hebben ontmoet. Zondag zouden we eindelijk onze auto krijgen, zodat we niet meer op de taxi aangewezen zijn. Na nog geen 5 minuten rijden stonden we stil midden op de Long street. Een vieze rare lucht en een hoop rook! Gelukkig ook twee mannen die ons geholpen hebben de auto naar de kant van de straat te duwen. Bleek later dat de koppeling doorgebrand was. Wat hebben wij ook een pech! Nu zitten we nog steeds zonder auto. Toen maar de taxi gepakt om met een wijntje in de hand de zon te zien zakken in de zee op de boulevard van Camps Bay.